6 زمين غذا مى‌خورد و همچون بردگان مى‌نشست و كفشش را به دست خود پينه مى‌زد و لباس خود را وصله مى‌كرد و بر الاغ بى‌پالان خود سوار مى‌شد و ديگرى را بر ترك خود سوار مى‌كرد. پرده‌اى بر در خانه او آويختند كه نقش‌هايى داشت. به يكى از زنان خود فرمود: «اين پرده را از پيش چشم من دور كن كه هرگاه به آن مى‌نگرم، دنيا و زيورهاى آن را به ياد مى‌آورم.» با دل خود از دنيا رو گرداند و ياد آن را در خاطر خود ميراند و دوست داشت كه زينت دنيا از چشم او پنهان بماند تا زيورى از آن برنگيرد. دنيا را پايدار نمى‌دانست و اميد ماندن در آن نداشت و آن را از خود بيرون راند و دل از آن بركند و ديده از آن فرو پوشاند. چنين است هر كس چيزى را دشمن دارد، خوش ندارد به آن بنگرد يا نزد وى آن را ياد كنند. در روش رسول خدا صلى الله عليه و آله نشانه‌هايى است كه تو را به زشتى‌ها و عيب‌هاى دنيا راهنمايى مى‌كند؛ چون او همراه با بستگان نزديك خود در دنيا گرسنه به سر مى‌برد و با منزلت بزرگى كه داشت، زينت‌هاى دنيا از او دور مانده بود.

پس بيننده با خرد خويش بنگرد كه آيا خدا، محمد صلى الله عليه و آله را به اين ترتيب (كه از عيش و نوش دنيا به دور داشته بود) اكرام فرموده يا او را خوار و خفيف ساخته است. اگر بگويد او را خوار ساخته، به خداى عظيم سوگند، دروغ گفته است و اگر بگويد او را اكرام كرده، پس بايد دريابد كه خداوند غير او را خوار داشته كه دنيا را برايش گسترانده و آن را از كسى كه از همه به او نزديك‌تر و مقرب‌تر است، دور داشته است.

پس بايد اقتداكننده، به پيامبر خود اقتدا كند و از او پيروى كند و پا جاى