60مصداق عينى و كامل آيۀ مباركۀ فَأَيْنَمٰا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللّٰهِ ¹ است كه به هر جهت كه رو كنى مى‌توانى نماز بگزارى.

كسوه: كسوه يا پرده يا لباس كعبه، پارچۀ ويژۀ حرير سياه رنگى است كه اسماء و آيات الهى بر آن نقش بسته‌اند و ساليانه تعويض مى‌شود. اصولاً اين كه براى كعبه لباس دوخته مى‌شود، علاوه بر احترام به خانه، به تبعيّت از سنّت ابراهيم است كه با خاتمۀ ساختمان كعبه، پيراهن خود را همچون لباسى بر در كعبه آويخت و او را به لباس خود پوشاند. و همۀ اينها شايد كنايه از زشتىِ عريانى و برهنگى باشد كه آدميزاده از آن شرم دارد، و برهنگى يكى از بارزه‌هاى منتج از تمرّد از فرمان الهى است كه والدين اولاد آدم با خوردن ميوۀ درخت ممنوع برهنه شدند و شرم‌زده. فَلَمّٰا ذٰاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمٰا سَوْآتُهُمٰا وَ طَفِقٰا يَخْصِفٰانِ عَلَيْهِمٰا مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ ؛ «چون از آن درخت تناول كردند (برهنه گرديدند و) زشتيهايشان آشكار گرديد و بر آن شدند كه از برگ درختان بهشت خود را بپوشانند.» ² جالب است كه دنياى مدرن، «زشتى‌ها»ى انسان (يا عريانى او) را «زيبايى» پنداشته (يا اين گونه تبليغ نموده) و از طريق تكثير و ترويج و نمايش و عرضه و فروش آن براى خود اعتبارى كاذب و درآمدى سرشار كسب مى‌كند. دليل ديگرى كه براى پوشاندن كعبه به لباس مى‌توان مطرح كرد، ارج و قرب كعبه نزد موحّدين، و نگرش به آن به عنوان موجودى با روح معنوى است.

ناودان: كه به ناودان رحمت و همچنين (به دليل جنس آن) به