26و آب (باران) بنا به توان و ماهيّت پاك‌كنندگى‌اش، ¹ زمين و هر چه در زمين بود، و به ويژه نسل آدميان را تطهير كرد و همۀ آلودگيها و زشتيها و از جمله بت‌پرستى را از روى زمين محو نمود. آب سراسر زمين را فراگرفت، همچون روز اوّل، و خانۀ خدا، كعبه نيز به زير آب فرو رفت، و ظاهر آن، (بنايش، و نه بنياد و اركانش)، ويران شد. با آغاز فروكش كردنِ آب نيز همچون روز اوّلِ ظهور خشكى در زمين، باز، همان مكان كعبه، «مركزِ عالَم» بود كه به عنوان اوّلين نقطه و اوّلين خشكى سر از آب به در آورد، و خشكى از آنجا گسترش يافت. كشتى نوح نيز در مكانى ديگر، بر جودى، ² بر خشكى نشست و آنچه در آن بود و از جمله فرزندان نوح در زمين پراكنده شدند و نفوسشان فزونى گرفت.

قرنهاى ديگرى نيز سپرى شد، بنا به مشيّت الهى، خانه، كعبه، در مركز زمين بايد تجديدبنا مى‌شد. امّا نه به دست هر كسى، كه بناكننده و عمران‌كنندۀ مسجد، و به ويژه مسجدالحرام نبايد از مشركين باشد: مٰا كٰانَ لِلْمُشْرِكِينَ أَنْ يَعْمُرُوا مَسٰاجِدَ اللّٰهِ شٰاهِدِينَ عَلىٰ أَنْفُسِهِمْ بِالْكُفْرِ أُولٰئِكَ حَبِطَتْ أَعْمٰالُهُمْ وَ فِي النّٰارِ هُمْ خٰالِدُونَ إِنَّمٰا يَعْمُرُ مَسٰاجِدَ اللّٰهِ مَنْ آمَنَ بِاللّٰهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ أَقٰامَ الصَّلاٰةَ وَ آتَى الزَّكٰاةَ وَ لَمْ يَخْشَ إِلاَّ اللّٰهَ فَعَسىٰ أُولٰئِكَ أَنْ يَكُونُوا مِنَ الْمُهْتَدِينَ ؛ «مشركان را نرسد كه مساجد