57 بنى‌هاشم، بى‌نياز و نيازمند، به گونه‌اى مساوى توزيع مى‌گردد. 1»
ابوبكر كاشانى حنفى مى‌گويد: «علما در مورد سهم ذى القربى و چگونگى مصرف آن اختلاف دارند. آن‌چه صحيح به نظر مى رسد اين سهم، به نزديكانِ مستمند رسول خدا (ص) تعلّق مى‌گيرد نه ثروتمندان آن‌ها . اين سهم، را به جهت تهيدستى و نيازشان به آن ها مى پردازند نه به جهت نزديكى آن ها با پيامبر اكرم (ص) و پس از رحلت رسول خدا نيز به همين كيفيت باقى مانده است. بنابراين، از سهم ذى القربى مى توان به اندازۀ رفع نياز مستمندانِ خويشاوند رسول اكرم (ص) به آن ها پرداخت نه به ثروتمندان آن‌ها . مستمندان خويشاوند پيامبر، بر ديگر مستمندان، مقدّم خواهند بود. افزون بر اين، نظر به حرام بودن صدقات بر نزديكان پيامبر، از خمس نيز به اين افراد مى توان پرداخت; ولى صدقات، به ديگر مستمندان مسلمان، غير از نزديكان پيامبر داده مى‌شود. 2»
يحيى بن حسين از فقهاى زيدى مذهب مى‌گويد: «اگر ما قائل شديم يتيمان خاندان رسول خدا و مستمندان و در راه ماندگانِ آن‌ها از ديگران سزاوارترند، به جهت حق خمسى است كه خداوند براى يتيمان و مستمندان و