46الف : نمازگزار جاى خالى روى زمين براى سجده نيابد.

ب : هر دو نمازگزار در يك نماز باشند.

ج : زانوهايش روى زمين باشد و اگر زانوها روى زمين نباشد نمازش باطل خواهد بود. ¹

ريشۀ تاريخى حكم فوق

در زمان خلافت خليفۀ دوم در اثر مهاجرت مسلمانان به مدينه و كثرت جمعيت آن شهر، مسجد النبى (ص) - گنجايش همۀ نمازگزاران را نداشت، لذا بعدها خليفه مجبور گشت كه آن را توسعه دهد. «سيّار بن معرور» مى‌گويد: روزى عمربن خطاب براى ما خطبه خواند و ضمن آن گفت: اى مردم! اين مسجد را پيامبر بنا فرموده است و همۀ انصار و مهاجران در ساختن آن همراهى كرده‌ايم، در اين مسجد نماز بگزاريد و اگر جايى براى سجده نيافتيد، بر پشت برادران مسلمان خود سجده كنيد. ²

سجده بر پشت نمازگزار به شكلى كه گفته شد، از نظر فقه شيعه، نه تنها از نظر ارتفاع محل سجده از محل زانو باطل است، بلكه اگر - فرضاً - اين مقدار مرتفع هم نباشد از اين نظر باطل است كه سجده تنها بر زمين (مانند خاك، سنگ و...) و نباتات (غير مأكول و ملبوس) صحيح است و بر انواع ملبوس و مأكول انسان و نيز بر معادن صحيح نيست. ³