84امروز هم روز «زيارت» است... و بايد «زائر» شد و زيارت را خواند و فهميد و عاشقانه به زيارت مزار «اولياءالله» رفت. چرا كه سخت‌گيرى و اعمال فشار عليه مكتب و مرام اهل‌بيت، هنوز هم وجود دارد، پس زيارت هم بار فرهنگى و مبارزاتى دارد و از اجر فراوان برخوردار است.
هرگز عملى را نبايد بريده از پيرامون و مجرّد از محيط و شرايط بررسى كرد.
ارزش هر عمل، با مسائل جنبى، با انگيزه و نيّت، با ميزان تأثير آن در خود و ديگران، با اندازۀ بصيرت و معرفتِ صاحب عمل، با بجا و به موقع بودن عمل، .... بى‌رابطه نيست.
زيارت نيز اينگونه بايد مورد ارزيابى قرار گيرد.
«زيارت»، سنتى است كه در بستر «زمان» جريان پيدا مى‌كند و با مسائل جامعه و جوّ حاكم و شرايط محيط و... مرتبط است. پس براى درك ارزش و عظمت زيارت و فلسفۀ سياسى و اجتماعى آن و راز تأكيد فراوان ائمه بر اين مسأله، بايد با فضاى سياسى-اجتماعى آن عصر آشنا شد.
در روزگار حكومت امويان، مروانيان و عباسيان، محدوديت‌ها و فشارهاى بسيارى بر پيروان اهل‌بيت(عليهم السلام) وارد مى‌شد و سياستِ سانسور و جلوگيرى از نشر فضايل خاندان پيامبر رواج داشت. مى‌كوشيدند تا هر نوع ارتباطى را ميان مردم و خاندان عصمت و طهارت، قطع يا تضعيف كنند. معاويه، يكى از كسانى بود كه با تمام نيرو در جهت پوشاندن فضايل اهل‌بيت مى‌كوشيد و تلاش مى‌كرد كه آنچه از پيامبر در فضيلت آنان روايت شده است مطرح نگردد. به‌عنوان نمونه به اين ماجرا توجه كنيد:
يك سال پس از صلح با امام‌حسن(ع)، معاويه به زيارت حج رفته بود، در آنجا بر گروهى گذر كرد و همه به عنوان احترام برخاستند ولى «ابن‌عباس» 1 بلند نشد.
معاويه گفت: ابن‌عباس!.. چرا بلند نشدى؟
پس از يك سرى گفتگو پيرامون ماجراى قتل عثمان و... معاويه كه از دادن