311كرديد و شهادت مى‌دهم كه شما بر راه و سنت پيامبر كشته شديد.
دربارۀ عباس بن على(ع) مى‌گوييم:
گواهى مى‌دهم كه تو بر آن راهى رفتى كه مجاهدان راه خدا در «بدر» رفتند و با دشمنان خدا جنگيدند و از دوستان خدا حمايت و يارى و دفاع كردند... 1
پيوستگى جهادِ «عاشوراييان» با «بدريون» به‌خوبى نشان داده شده است. و اين خط، امتداد و استمرار دارد، تا قيام حضرت‌مهدى7 و جهاد در ركاب او و به امر او.
همانگونه كه «جهاد»، ارزشى اسلامى است و اولياى دين، پيشگامان اين راه، «شهادت» هم‌لباس كرامتى جاودان و رتبه‌اى والا در مكتب ماست، و ائمه و اصحابشان، پيشاهنگان اين خطّ خون، از اين‌رو، عنصر شهادت هم در زيارتنامه‌ها فراوان به چشم مى‌خورد. چه با تعبيرِ «قتل» و كشته شدن در راه خدا، و چه با صفتِ شهيد و شهداء.
دربارۀ شهداى احد، مى‌خوانيم:
«السَّلامُ عَلَيْكُمْ ايُّها الشُّهَدَاء المُؤْمِنُونَ». 2
دربارۀ اميرالمؤمنين(ع) در زيارتى منقول از امام‌هادى(ع) مى‌گوييم:
«لَقيتَ اللهَ وأَنْتَ شَهيد». 3
تو درحالى خدا را ملاقات كردى كه شهيد گشتى.
دربارۀ شهداى كربلا تعبيراتى از اين قبيل وجود دارد:
يا أَنْصارَ دينِ الله، يا أَنْصارَ رَسُولِ الله، يا انْصارَ الله، أَشْهَدُ أَنّكُمُ الشُّهَداء السُعَداء، دربارۀ امام‌حسن مجتبى(ع):
أَيُّها الشَّهيد.
دربارۀ امام حسين(ع):
أَيُّها الشَّهيد و ابْنُ الشهيد.
گرچه گفتن اين تعبير، امروز براى ما عادى است، اما آن زمان، نوعى مقابله با تبليغات مسموم دشمن و نوعى مبارزه به حساب مى‌آمد. در مورد امام‌حسين(ع) كه