244مقدس براى سجود عاشقان حق و عدل به درگاه خداوند...
«...اينجاست كه زيارت حج و آهنگ خدا كردن، به كعبه رفتن نيست، به سوى حسين رفتن است. كه خاك، معناى ديگرى مى‌يابد و شفاعت، اثر و معناى ديگرى دارد.
زيارت حسين(ع) بزرگترين جهاد مى‌شود، چون بزرگترين دشمن، بيشترين هراسش اين است وگرنه چرا به آب مى‌بندد و قبرها را ويران مى‌كند و زائران حسين را قتل‌عام مى‌كند؟ و وقتى نتوانست شرطه‌هايش را بفرستد، مأمورين مخفى‌اش را به اسم دزد و سارق مسلح و حرامى، به جان زوار مى‌اندازد و نابودشان مى‌كند؟
مگر نه اين است كه دستگاه مى‌ترسد و مى‌كوشد تا اين فكر نابود شود و اين قضيه آنقدر مطرح نشود كه از يادها برود؟! زيارت اين خاك است كه تودۀ مردم را يارى مى‌دهد تا به انقلاب حسين، و به جهاد و مبارزۀ او عليه ظلم بينديشند و به رسوا كردن دستگاه حاكم بنشينند. چنين است كه اين خاك - خاك كربلا - سمبل و شعار مى‌شود و طواف آرامگاه حسين، با صد طوافِ كعبه، مقابل مى‌شود. و حتى بر آن ترجيح مى‌يابد...». 1
زير قبۀ مرقد ائمه، معنويت موج مى‌زد مطاف ضريح منورشان همواره دل‌هاى عاشق را به خود جذب مى‌كرد. و تربت عطرآگين آن اولياءالله، الهام‌بخش خير و عدل و پاكى و آزادگى بود. بقاع متبركۀ معصومين، همواره سنگرى محسوب مى‌شد كه متدينين متعهد به حق و تقوا و عفاف، در سايۀ آن، با فرهنگ‌هاى پوچى و فساد و زورمدارى ستيز مى‌كردند. از اين جهت، هميشه مورد خشم و غضب سلاطين جائر و قدرتمندانِ مردم‌فريب بوده است و ستمگران در راه سركوبى مقاومت مردم، حتى در حال تحصّن و پناهندگيشان به حرم‌هاى مطهر هم، حرمت آن حرم‌ها را نگاه نداشته و به حريم ملكوتى آنها تجاوز كرده‌اند.
وهابى‌ها، در تخريب قبور متبركه و آزار زائران پاكدل و توهين به مقدسات و