209پاداش حج را به آنان مىدهد. 1
يكى از زنان شيعه، بهنام «امّ سعيد احمسيّه» كه اهل عراق بود و براى زيارت قبور شهداى احد، به مدينه مشرف شده بود، در مدينه، به خدمتكار خود گفت: مركبى براى رفتن به مزار شهدا كرايه كن. آنگاه، تصميم گرفت تا آماده شدن مركب، به ديدار فرزند پيامبر، حضرتصادق(ع) برود. در حالى كه ديدار وى با امام در منزل آن حضرت، طول كشيده و كرايهچى، معطل گشته بود، خدمتكارش آمد و به «امّ احمسيّه» گفت: مركب، آماده است.
امامصادق(ع) پرسيد: چه مركب؟ كجا مىخواهى بروى؟
آن زن، مىگويد: گفتم: سرِ خاك شهدا.
حضرتصادق(ع) فرمود: تعجب از شما مردم عراق است، براى زيارت شهدا، راهى طولانى و سفرى دراز را طى مىكنيد ولى «سيدالشهدا» را وا مىگذاريد و به زيارتش نمىرويد!
گفتم: سيدالشهدا كيست؟
فرمود: حسين بن على.
گفتم: من زنى بيش نيستم.
امام: باشد!... براى كسى مثل تو، مانعى ندارد كه به زيارتش بروى.
آنگاه، از ثوابِعظيم اين زيارت، برايم بيان فرمود». 2
در مورد زيارتِ شائقانه و عاشقانه كه از روى محبت و شيفتگى انجام گيرد، نيز، احاديثى نقل شده است كه به ذكر دو نمونه اكتفا مىشود:
امامصادق(ع) فرمود:
روز قيامت، يك منادى ندا مىدهد: «زائران حسين كجايند؟»
جمعى بر مىخيزند. به آنان گفته مىشود: در زيارت حسين، چه مىخواستيد و