14مجسّم است.
از سوى ديگر،
در تربيتِ اسلامى انسان، هدف، بركشيدن و بالا بردن و رشد دادن انسان، و سوق دادن اوست، به آنچه كه بايد باشد، و بردن به جايى كه بايد برود، و رساندن به جايى كه بايد برسد و توجه دادن انسان، به اصل والاىِ «از اويى و به‌سوى اويى».
از اين‌رو، اسلام، از هر زمينه‌اى، از هر مناسبت و فرصتى، از هر زمان و زمينى، از هر مقام و مكانى در اين مسير استفاده مى‌كند و براى هركس، در هر جا و هر زمان و هر شرايط، تكليفى، برنامه‌اى، دستورالعملى و... قرار داده است.
تمام لحظاتِ شبانه‌روزى انسان و همۀ موقعيت‌هاى سفر و حضر و فردى و اجتماعى، مادى و معنوى، روحى و عاطفى انسان، آميخته به دستورى و رهنمودى در اسلام است. نمى‌توان لحظه‌اى را براى انسان تصور كرد كه اسلام، براى آن لحظه و حالت، حرفى، پيامى، دستورى، مستحبّ و مكروهى و... بيان نكرده باشد.
انسان، در فضاى تربيتىِ دين، مُحاط به تعليم‌ها و ارشادهاست.
اين فضاهاى هميشگى و همه‌جايى تربيت و سازندگى فراوان است. از جمله به برخى از آنها اشاره مى‌شود:
رمضان و شب‌هاى قدر و احياء
اعتكاف در «ايام البيض» ماه رجب
حج و عمره
زيارت‌ها، مزارها
نماز و روزه (واجبات و مستحبات)
جهاد و زكات و خمس
بعثت پيامبر(ص)، ميلاد على(ع)، سوم و نيمۀ شعبان
محرّم و كربلا و عاشورا و عزادارى و اربعين و ذكر اهل‌بيت(عليهم السلام)
عيد غدير، عيد فطر، عيد قربان