1) 1-آنجا تشريف داشتند آمد و دعوت‌نامه را به ايشان تقديم كرد، به بنده نيز گفت يك كارت دعوت هم به نام شما صادر گرديده است. در اواخر آن روز پدرم از دفتر كار خود به منزل آمدند و پس از اطلاع از موضوع اظهار كردند: من از اين دعوت استفاده مى‌كنم. من نيز با توجّه به اينكه ايشان هم پدرم بودند و هم بزرگتر و شايسته‌تر، پذيرفتم امّا چند روز بعد كه آقاى سفير براى اطلاع از چگونگى كار آمده بود، از جريان پدرم مطّلع شد و اظهار داشت، براى شما هم تقاضاى دعوت‌نامه خواهيم كرد، ولى پدرم با توجّه به اينكه دفتر كار تعطيل مى‌شد و در امور مربوط به منزل در غياب من و پدر و نيز حضرت آيةاللّٰه كاشانى خلل ايجاد مى‌شد، مصلحت نديدند كه هر دو مشرف شويم لذا من از رفتن به حج صرفنظر كردم. آقاى گرامى در ادامه به نكتۀ مهمّى در زمينۀ مخالفت دولت مصدّق با اعزام ايرانيان به حج در سال 1331ه‍ . ش. و نيز عدم صدور گذرنامه براى آنان اشاره كرده مى‌گويد: به طورى كه اطلاع داريد در تاريخ 1331/4/26ه‍ . ش ، آقاى دكتر محمّد مصدّق نخست وزير، پس از ملاقات با محمّدرضا شاه و بدون مذاكره با حضرت آيةاللّٰه كاشانى و جبهۀ ملّى و حتّى ياران خود، از مقام نخست وزيرى استعفا و به احمد آباد رفت و در حالى كه مردم در حيرت و سرگردانى فرورفته بودند، مرحوم آيةاللّٰه كاشانى با اطلاعيه مهمّ و سرنوشت‌ساز خود، مردم را به مبارزه بى‌امان با دولت انتصابى شاه يعنى قوام السلطنة دعوت و تأكيد كردند، مبارزات خود را تا سرنگونى دولت قوام و بازگشت دكتر مصدّق ادامه دهند. ايشان فرمودند: من خود كفن خواهم پوشيد و به مبارزه تا پيروزى ادامه خواهم داد، از اين رو دولت قوام پس از كشتار 30 تير ناچار به استعفا شد و دكتر مصدّق با اختيار