99علّت نامگذارى آن به «مشعر الحرام» يا «مزدلفه» در معارف ملكوتى چنين آمده:
مشعر جايگاهى الهى و مركزى نورانى و محلى مقدس است كه حاجى با ورود به آن، به حكم كتاب حق، لازم است با تمام وجود به خداوند عزيز توجه كند و متذكّر اين حقيقت بسيار مهم شود كه توفيق حق رفيق راه او شد تا از جادۀ گمراهى و اسارت در بند شيطان به منطقۀ هدايت و عرصه‌گاه ملكوتى صراط مستقيم كه صراط همه انبيا و امامان است راه يافت و با اين راه يابى لياقت بندگى پيدا كرد و راهش براى به دست آوردن حيات طيّبه و رضايت حق و بهشت عنبر سرشت باز شد كه اگر اين واقعيات نصيب او نمى‌شد، از سعادت ابدى و عنايات سرمدى براى ابد در محروميت قرار مى‌گرفت.
آرى در چند ساعت وقوف در مشعر بايد با تمام وجود به حضرت محبوب و هدايت او و نجات يافتن از گمراهى در سايۀ رحمت حق توجه نمود، اين توجه مشاعر آدمى را غرق نور مى‌كند و هويت انسان را در مدار عشق و تسليم به حق قرار مى‌دهد و آدمى را در مدار شكر و سپاس از الطاف دوست به گردش مى‌آورد. در اين زمينه به آيۀ شريفه در مسأله مشعر الحرام دقت كنيد: