96
«... فأسئلك يارب بنور وجهك الّذى اشرقت له الارض والسّماوات وكشفت به الظّلمات وصلح به أمر الاوّلين و الآخرين أنْ لاتميتنى على غضبك...»
خداوندا! اگر در اثر بى‌باكى عبد از تو و نافرمانى وى از دستوراتت، كه ضامن خير دنيا و آخرت است، و آلوده شدنش به گناه و معصيت، مورد غضب و خشم تو قرار بگيرد، و در همان حال كه بند خشم و غضبت وى را به اسارت گرفته بميرد، براى ابد هيچ روزنه نجاتى براى او نخواهد بود.
خداوندا! از تو مى‌خواهم به حق نور وجهت، كه زمين و آسمانها از آن روشن شده و تاريكيها به سبب آن از بين رفته و كار اوّلين و آخرين از بركت آن اصلاح گشته، مرا در بستر خشم و غضبت نميرانى كه مردن بر خشمت همان و گرفتار آمدن به عذاب ابد و بسته شدن تمام روزنه‌هاى نجات به روى من همان!
اى آن كه قبل از دريافت شكر احسانت، مرا به ايمان هدايت نمودى و به وقت بيمارى تو را خواندم شفايم دادى و برهنگى‌ام را پوشاندى و در گرسنگى سيرم نمودى