46وقت حركت است. وقت بيرون آمدن از لجن زار مادّيت و بد خُلقى و بد كارى است.

ديگر محلى براى سكون و توقف نيست. سكون و توقف براى انسان؛ اين خليفۀ خدا در زمين، جا ندارد.

وقت حركت است. ديگر توقف بس است. تو انسانى نه كرمى در لجن زار شهوت و شكم. محروم ماندن از فيوضات حق بس است.

وقت آن است كه به سوى او حركت كنى. آرى، به سوى او، به سوى بى‌نهايت، به سوى كرامت، به سوى حريّت و حقيقت و عظمت و شرافت و خلاصه بسوى اللّٰه.

از آنجا كه زائران از چند طريق وارد حجاز مى‌شوند، براى هر مدخلى ميقات معيّنى قرار داده شده تا كثرت زائر و فرصت كم، باعث محروم ماندن عده‌اى از سالكان از انجام مناسك نشود؛ زيرا اگر براى همگان، بخصوص در اين زمان كه گاهى بيش از دو ميليون نفر براى انجام فرايض حق وارد حجاز مى‌شوند يك ميقات بيشتر نبود، محرم شدن در محدودۀ ميقات براى همه ممكن نمى‌شد. كثرت زائر و وقت محدود اقتضا كرد كه براى آسانى كار چند ميقات قرارداده شود، تا همگان بتوانند از رحمت رحيمۀ حق بهره‌مند شوند.