16خداوند نيز مراتب و درجاتى دارد. كسانى كه به مراتب بالاترى رسيده‌اند، به مقام ولايت الهى نائل شده‌اند و ما به چنين افرادى «اولياء اللّٰه» مى‌گوييم.
در قرآن كريم «اولياء اللّٰه» چنين معرفى شده‌اند:
«أَلاٰ إِنَّ أَوْلِيٰاءَ اللّٰهِ لاٰ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاٰ هُمْ يَحْزَنُونَ اَلَّذِينَ آمَنُوا وَ كٰانُوا يَتَّقُونَ لَهُمُ الْبُشْرىٰ فِي الْحَيٰاةِ الدُّنْيٰا وَ فِي الْآخِرَةِ لاٰ تَبْدِيلَ لِكَلِمٰاتِ اللّٰهِ ذٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ». 1
«آگاه باشيد كه براى اولياى خدا، نه ترسى وجود دارد و نه غمگين مى‌شوند. آنها كسانى هستند كه ايمان آورده‌اند و پيوسته از خدا مى‌ترسند. براى آنها در دنيا و آخرت مژده داده مى‌شود. كلمات خدا قابل تغيير نيست و اين همان رستگارى بزرگ است».
بعضى از حقايقى كه از اين آيات مى‌فهميم به قرار زير است:
1- «خوف» و «حزن» كه اولى نگرانى از آينده است و دومى تأسف بر گذشته، از اولياى خدا به دور است و آنان از آرامش خاطر و اطمينان قلب كه از آثار مهم ايمان به خداست، برخوردارند.