11اجر دنيوى مقرر گرديده، كه روايات آن بسيار است؛ از جمله اين كه: امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد:
«اَلْحَاجُّ وَ الْمُعْتَمِرُ وَفْدُ اللّٰهِ، إِنْ سَأَلُوهُ أَعْطَاهُمْ، وَإِنْ‌دَعَوْهُ أَجَابَهُمْ، وَإِنْ‌شَفَعُوا شَفَّعَهُمْ، وَإِنْ سَكَتُوا ابْتَدَأَهُمْ وَيُعَوَّضُونَ بِالدِّرْهَمِ‌أَلْفَ [
أَلْفِ ]
دِرْهَمٍ» 1.
«كسانيكه حج يا عمره بجا مى‌آورند واردين بر خدا هستند، اگر درخواستى كنند عطا كند، اگر دعا نمايند اجابت فرمايد و اگر شفاعت خواهند شفاعتشان را بپذيرد، و اگر سكوت كنند او آغاز كند و به جاى هر درهم (كه خرج كنند) هزار درهم 2عوض داده مى‌شوند.»
و پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود:
«الْحِجَّةُ ثَوَابُهَا الْجَنَّةُ، وَالْعُمْرَةُ كَفَّارَةٌ لِكُلِّ ذَنْبٍ»؛ 3
«پاداش حج، بهشت است و عمره كفارۀ هر گناه است.»
حال كه جايگاه حج و عظمت اين هجرت الهى را به نحو اجمال وگذرا ديديم، شايسته و ضرورى است كه