1) . معجم رجال الحديث، ج17، ص138.

2) . شگفتا كه برخى اين روايات را ديده‌اند و بر چگونگى آنها نيز آگاه‌گشته‌اند، اما حق را برنتابيده «ره افسانه زده‌اند». آقاى قفارى كه يكى از كين‌توزانه‌ترين آثار را در نقد انديشه‌ها و عقايد تشيع نگاشته است، اين روايات را ديده؛ اما شگفتا از نوع نگاه، بررسى و نتيجه‌گيرى. او، در كتابش بحثى را دربارۀ «مصحف فاطمه عليها السلام » پى نهاده و با تكيه به روايات ياد شده، چنان پنداشته كه روايات مصحف با هم در تناقض و تضاد است، پس اصل «مصحف» موهوم و بى‌بنياد است .گاه بر اين باور مى‌رود كه مصحف مشتمل بر احكام است و ديگرگاه از نقل‌هايى نفى اشتمال آن را بر قرآن گزارش مى‌كند و بالاخره تلاش مى‌كند كه با استناد به خبرى مجعول، نشان دهد كه برخى اشتمال آن را به قرآن پذيرفته‌اند. گاه مى‌گويد شيعه معتقد است كه مصحف سه برابر قرآن بوده است، يعنى قرآن كمتر از «مصحف فاطمه عليها السلام » بوده است! اين‌گونه استنتاج‌ها اگر از چيزى حكايت كند، به پندارم جز از بيمارى ذهنى نويسنده حكايت نخواهد كرد. كتاب قفارى با عنوان «اصول مذهب الشيعة الامامية الأثنا عشريه - عرض و نقد - » سرشار است از كج‌فهمى و از آن اسفبارتر تحريف نصوص و تقطيع روايات براى بهره‌گيرى‌هاى پندارى جناب مؤلف. خوشبختانه بخش مرتبط با قرآن آن را دوست فاضل ما حضرت آقاى دكتر فتح‌اللّٰه محمدى (نجارزادگان) نقد كرده و در ضمن آن برخى از وارونه‌خوانى‌ها و وارونه نويسى‌هاى قفارى را از روايات و آراى دانشمندان شيعه نشان داده است (سلامة القرآن من التحريف، الدكتور فتح‌اللّٰه محمدى، الطهران، نشر مشعر، 1382)