39نمى‌رسد و از سويى احكام الهى نظير: خمس به زمان خاصى تعلق ندارد، پس سهم آنان را بايد كسانى در دست گيرند. كه نزديك‌ترين افراد به پيامبر و امام باشند. علم، انديشه، اعتقاد، زهد، شجاعت، بصيرت و تقواى آنان از همۀ مردم شبيه‌تر به پيامبر و امام است و اگر از عصمت برخوردار نمى‌باشند از حدّ اعلاى عدالت برخوردارند.
بنابراين از تعبيرات: دژهاى اسلام، امناى اسلام، وارثان انبيا، أمناى پيامبران، در اختيار داشتن مجارى امور و احكام، استفاده مى‌شود كه در عصر ما حقوق خدا و رسول خدا و امام را به اين افراد كه جانشين پيامبرند بدهند، تا فقها در راه تقويت فرهنگ دينى و تبليغ و عزت مسلمانان و مصالح آنان صرف نمايند.
امام هادى عليه السلام مى‌فرمايد: «اگر فقهاى باتقوا، مرزبان افكار وعقايد دينى‌مردم نبودند،شبكه‌هاى شيطانى مردم را از دين خدا دور مى‌كردند و اين علما و فقها در عصر غيبت همچون ناخداى كشتى، نگاهبان مسلمانان آسيب‌پذيرند. و اين افراد (علما) در نزد خدا با فضيلت‌ترين مى‌باشند. 1»
افزون بر آنچه بيان شد چند نكتۀ ديگر ضرورت پرداخت خمس را به فقها روشن مى‌كند:
1. فقهاى جامع شرايط دربارۀ مصرف خمس بر اساس حكم خدا و سنت پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت آن