214 . گذاشتن رحل 1 براى نشستن در حرم يا مسجد، مانند نشستن است، يعنى صاحب رحل حق اولويتى نسبت به آن مكان پيدا مى‌كند و ديگران نمى‌توانند جاى او را بگيرند به شرط آن كه رحل، چيزهايى مثل سجاده و عبا باشد كه تمام محل نماز خواندن يا قسمت عمدۀ آن را بگيرد، نه مثل گذاشتن مهر يا تسبيح يا مسواك و شانه و امثال اينها. بنابراين با گذاشتن مهر يا تسبيح و حتى هردو، حقى براى او ثابت نيست و ديگران مى‌توانند بردارند و در آن مكان نماز بخوانند. 2
5 . بين گذاشتن رحل و آمدن فرد نبايد فاصله زياد باشد، به طورى كه آن مكان معطّل بماند، پس اگر رحلى بگذارد و برود و برنگردد در صورتى كه بدون برداشتن نتوان در آن محل نماز خواند، ديگران مى‌توانند آن را بردارند، ولى كسى كه آن را بر مى‌دارد ضامن نگهدارى آن است تا صاحبش برگردد. 3
6 . اگر شخصى كه در جايى از مسجد يا حرم نشسته است، برخيزد و از آن محل صرفنظر كند، حتى اگر رحلى گذاشته و رحل را بر ندارد، ديگران مى‌توانند آن جا را بگيرند. ولى