92خوشحال نمودن و خستگى را از تن آنان زدودن، از عبادات شمرده مى‌شود. صفوان جمّال گويد:

مُعَلىّ بن خُنَيس هنگام رفتن به سفر، براى خداحافظى خدمت امام صادق عليه السلام آمد. حضرت به او فرمود:

«اى مُعَلىّٰ، به‌وسيلۀ خدا عزّت را طلب كن تا خداوند به تو عزّت بخشد.»

معلّى گفت: اى فرزند رسول خدا، چگونه؟

حضرت فرمود:

«اى مُعلّى، از خداوند متعال بترس تا همه از تو بترسند. اى مُعَلّى، با بخشش به برادرانت، به آنان اظهار دوستى كن؛ زيرا خداوند بخشش را وسيلۀ دوستى و عطا نكردن به ديگران را وسيلۀ دشمنى قرار داده است. به خدا قسم اگر شما از من چيزى بخواهيد و آن را به شما ببخشم، براى من بهتر از آن است كه از من چيزى طلب نكنيد و من نيز آن را به شما ندهم و در نتيجه مرا دشمن بداريد.

و هر گاه خداوند عزّوجلّ به دست من خيرى جارى كند و آن به شما برسد، همان مورد پسند و ستايش خدا است. ¹