32از مجموع اين روايات به‌خوبى مى‌توان فهميد كه پيشوايان دينى، مردم را از تنها سفر كردن منع و آنان را به مسافرت دسته‌جمعى ترغيب نموده‌اند . بديهى است كسى كه بر اساس ضرورت، گاهى مجبور مى‌شود تنها غذا بخورد يا در خانه‌اى تنها بخوابد و يا تنها سفر كند، هرگز مورد لعن قرار نمى‌گيرد. بلكه تنها كسانى كه مى‌توانند و چنين نمى‌كنند، مخاطبان اين روايت‌اند.
اگر نگاهى گذرا به مسافرت در گذشته داشته باشيم، به خوبى مفهوم اين توصيه‌ها را درك مى‌كنيم؛ زيرا درگذشته عوامل بسيارى مانند بدى آب و هوا، نبود جاده‌هاى مناسب، ناامنى در جاده‌ها، نبود امكانات رفاهى و آب و غذا در طول مسير، نبود مركب مناسب و... جان مسافرانِ تنها را تهديد مى‌كرد، علاوه بر آن، ايجاد اضطراب و وحشت و در نهايت افسردگى، از ديگر نتايج سفرهاى فردى بود. بنابراين پيشوايان معصوم عليهم السلام براى پيشگيرى از اين‌گونه عوارض، به مردم توصيه كرده‌اند تنها مسافرت نكنند.
8 - همراهان شايسته و هم‌شأن
انتخاب همسفران شايسته و هم‌شأن، يكى ديگر از آداب سفر است. بنابراين مناسب است كسانى كه از نظر