12همواره درميان رواق‌هايش گشته‌ام و بر ستونهايش گذشته‌ام و در صحن و زير مناره‌هايش نشسته‌ام و به تلاوت قرآن و استماع حديث گوش جان سپرده‌ام، چندان كه بر دل من اثرى ژرف مى‌نهاد و عطر آن مكانِ بهجت اثر در اعماق جانم مى‌نشست.
به جان، مشتاق آن شدم كه در بارۀ مسجد شريف نبوى چيزى بنويسم، به ياد روزگارى كه آنجا تنها مكان روشن مدينۀ منوره بود، در آنجا در زير گنبدها و چلچراغ‌هايش درس‌هايمان را مى‌آموختيم و بر آستان آن تربيتى روحانى مى‌يافتيم و دل و جان را نيرو مى‌بخشيديم و اين حظّ روحانى، همانند چشمه‌اى جوشان و جاودان و زندگى بخش در وجود ما سارى و جارى مى‌شد.
به جان، مشتاق آن شدم كه دربارۀ مسجد شريف نبوى چيزى بنويسم و اين انديشه را از پيش در خود پرورانده بودم. از يك دهۀ پيش، هنگامى كه در بارۀ آموزش و پرورش در مدينۀ منوره، از سدۀ اول هجرى تا سال 1412 تحقيق مى‌كردم، به گرد آورى منابع وثبت يادداشت‌هايى پرداختم و بربسيارى ازمعلومات در كتاب‌هاو منابع اساسى از قديم و جديد دست يافتم. پس از چاپ كتاب «آموزش و پرورشِ» خود، ديدم كه ديگر