50دلالت دارد. 1وَ إِذْ قٰالَ إِبْرٰاهِيمُ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ إِنَّنِي بَرٰاءٌ مِمّٰا تَعْبُدُونَ* إِلاَّ الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ . 2
«و چون ابراهيم به پدر (عموى) خود و قومش گفت:
من واقعاً از آنچه مى‌پرستيد، بيزارم؛ مگر (از) آن كس كه مرا پديد آورد و البته او مرا راهنمايى خواهد كرد.»
حتى‌ابراهيم عليه السلام دراين‌باره الگوى‌امت‌اسلامى قرار داده شده، خداوند، او و پيروانش را كه از بت‌پرستان و خدايان آنها برائت جستند، به‌عنوان «اسوۀ حسنه» معرفى مى‌كند 3كه در فصل بعد، اين آيه مورد بحث قرار خواهد گرفت.
حضرت موسى عليه السلام نيز از فرعون و قومش برائت مى‌جويد و به مبارزۀ علنى با او برمى‌خيزد، بنى اسرائيل را از تحت سلطۀ فرعون و ظلم و بى‌عدالتى او مى‌رهاند، چنانكه پيروان او راهش را ادامه مى‌دادند. مؤمن آل‌فرعون مردم را به توحيد و برائت از ربوبيت فرعون فرامى‌خواند. 4