16بيدار مى‌سازد.

از قبور اولياء اللّٰه، نور معرفت و هدايت مى‌درخشد.

مكانهاى مقدس و مذهبى، انسان را به خدا نزديك مى‌كند و حالت خضوع و آرامش ايجاد كرده، روح را سرشار از خلوص، دل را پر از اميد، جان را لبريز از صفا و عشق مى‌سازد.

زيارت مراقد مطهر معصومين عليهم السلام گامى در مسير تزكيه است. اين ديدارها، مقدمۀ قرب معنوى است. زمينه را براى همسو شدن با آن انسانهاى والا و اسوه‌هاى كمال فراهم مى‌سازد.

زيارت، يك عمل تكرارى و بى‌روح نيست.

زائر، نبايد به ظواهر، شكلها، ساختمانها، در و ديوار و نور و رواق بنگرد و از عظمت و معنويت معصومين غافل شود.

زيارتگاهها، محيطهايى پاك است كه صداقت و كمال را به ياد مى‌آورد و باز دارندۀ از رذايل و افزايندۀ فضايل است.

هر چه ميزان خداشناسى، پيغمبر شناسى و ولى شناسى بيشتر باشد، به همان اندازه نصيب از بركات اين قبور نورانى و مزارهاى متبرك بيشتر خواهد بود.

زيارت، نوعى حضور در برابر آينه است.

زيارت، خود را به «ميزان» عرضه كردن است.

زيارت، خود را به «محك» زدن و خويش را با «الگو» و