43نمايند. به اين ترتيب ابتدا جمال عبدالناصر و سپس حاكمان حجاز را به عنوان رهبر كشورهاى عربى برگزيدند. جنگ شش روزه اعراب و اسراييل در سال 1967 ميلادى و سپس امضاى معاهده سه جانبه (اسراييل -آمريكا و مصر) كمپ ديويد در بحبوحه درگيرى مردم انقلابى ايران با نظام ستمشاهى باعث فاصله اندك بين برخى كشورهاى عربى از جمله عربستان با آمريكا شد ليكن پيروزى انقلاب اسلامى در بهمن سال 1357 از يك سو و اشغال افغانستان توسط حكام كرملين از سوى ديگر باعث شد كه عربها به زعم خود براى در امان ماندن از امواج انقلاب اسلامى خود را در دامان آمريكايى‌ها بيندازند و از اين پس بود كه منطقه پرانرژى خليج‌فارس به حوزه امنيت ملى آمريكا در منطقه بدل شد. و مشخصاً ايالات متحده روى عربستان كه بين كشورهاى منطقه از وسعت، جمعيت و ذخاير بيشترى برخوردار بود متمركز شد و اين كشور را بعنوان جانشين رژيم شاهنشاهى ايران بعنوان ژاندارم منطقه برگزيد. طرح صلح اعراب با اسراييل در اولين سال به حكومت رسيدن ملك فهد، حضور مستقيم دولت رياض در جنگ عراق عليه ايران، ورود نيروهاى جوان سعودى به افغانستان و مشاركت در جنگ با شوروى، حضور مستقيم نظامى آمريكا در منطقه و بويژه در شرق عربستان در هنگامه جنگ عراق و كويت و ... از رخدادهاى مهم اين دوره بود. ليكن اين حضور چندان پايدار نماند و از سال 1996 كه تأسيسات نظامى آمريكا در جاى جاى عربستان