16درودهايت، و بر ائمۀ اطهار، پيشوايان هدايت و دعوت‌كنندگان به سويت. خوانندگان بندگانت از روى راستى به راهت و دستاويزان پيروزى و سعادت در روز وعده‌گاهت؛ تا هر زمانى كه حاجيان به زيارت خانۀ محترمت مى‌روند و با آمرزش و بخشش باز مى‌گردند و تا هنگامى كه شياطين را در منى 1 با انداختن سنگ‌ريزه به سوى جمره‌ها 2 نشانه مى‌زنند.
پس از سپاس و درود در روزگارى كه ما درك كرديم، بيشتر مسلمين در مقام عمل به دانستن احكام شريعت و اوامر و نواهى قناعت مى‌كردند و در فرا گرفتن عبادات و احكام، اعم از مشكل و آسان كوشا بودند و در گردن نهادن و پذيرفتن و انجام آن رغبتى بسزا داشتند، در حالى‌كه به دانستن امورى كه علت تشريع احكام و روح عمل است و به اطلاع بر اسرار و حكمت‌هاى حاصله از آنها اهتمام نمى‌نمودند. مانند اينكه وعده و وعيد و آگهى‌هاى ثواب و عقاب براى اطاعت و امتثال و انجام عمل، قانع‌كننده آنان بود، و زياده بر آن مقصودى تصور نمى‌كردند.
اما امروز آگاه شده و درك مى‌كنند كه براى هر كردارى جانى است، و براى هر فرمان و حكم شرعى، حكمت و حقيقتى؛ اگرچه