46 أَمْ نَحْنُ الزّٰارِعُونَ» ¹ بايد بگوييم زارع خداوند است، پس كشت وزرع و آماده كردن زمين را براى روياندن به وسيله كشاورز رها كنيم، در اين صورت خدا بزرگ كشاورزى را از مردم سلب كرده و منحصر در ذات مقدس خود دانسته است در حالى كه خداوند در عالم هستى اسباب و وسايل قرار داده است.

بنابراين، وسيله قرار دادن اسباب در عالم هستى با توجه به اين‌كه اين اسباب و وسايل براى رسيدن به مقاصد و مصالح قرار داده شده است، هيچ‌گونه مخالف و منافى توحيد نخواهد بود. همچنين كسانى كه خداوند آنان را واسطۀ فيض خود قرار داده، هيچگونه منافات و مخالفتى با طلب، يارى خواستن و پناه جستن ندارد. زيرا اين افراد را از جانب خداوند نيرويى عطا شده كه بيش از قدرت و توانى است كه با اسباب ظاهرى در عالم هستى وجود دارد، و اعمال اين قدرت منافاتى با توحيد ندارد بلكه مكمّل توحيد است.

28 . آيا اگر شخص بيمارى كه نزد حضرت عيسى مى‌رود و مى‌گويد: اى كسى كه ادعاى مقام نبوت دارى، مرده اى را زنده كن، يا از اين گِل مخلوقى درست كن، يا كورى را شفا ده، آيا اين شخص نسبت به پروردگار خود - با اين درخواست از حضرت عيسى - شرك ورزيده است؟ «أَنِّي قَدْ جِئْتُكُمْ بِآيَةٍ