26
أو صالح ؛ كسى نبايد در جواز آن شك كند، زيرا جاه همان ذات كسى نيست كه به او توسل شده، بلكه مكانت و مرتبه او نزد خداوند است و اين، حاصل و خلاصۀ اعمال صالح او است.
خداوند متعال در مورد حضرت موسى مى‌فرمايد: «وَ كٰانَ عِنْدَ اللّٰهِ وَجِيهاً» 1 و نزد خدا آبرومند بود...».
- قسطلانى مى‌گويد: «بر زائر رسول خدا سزاوار است كه زياد دعا و تضرّع و استغاثه، طلب شفاعت و توسل به ذات پاك رسول خدا صلى الله عليه و آله نمايد...». 2
- زرقانى در شرح آن مى‌گويد: «...بايد به پيامبر توسل جست، زيرا توسل به آن حضرت سبب فروريختن كوه‌هاى گناهان است...».
- ابن الحاج ابو عبيدالّله عبدرى مالكى مى‌گويد:
«... مرده‌اى كه به زيارتش مى‌رويم اگر از كسانى باشد كه اميد بركت از او مى‌رود، بايد به او توسل جست و پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در رأس آنها است...». 3
- حسن بن على سقاف شافعى مى‌گويد: «توسل، استغاثه و طلب شفاعت از بزرگ مردم(محمد پيامبر و چراغ تاريكى‌ها) از امور مستحبى است كه بر آن تأكيد فراوان شده است، به ويژه هنگام گرفتارى‌ها.