17در حوزۀ احساس، احرام داراى دو مظهر و شعار است:
- شعارى كه چشمنواز است و حسّ بينايى را برمىانگيزد.
- شعار ديگرى كه سامعه را نوازش كرده و نيروى شنوايى را هشدار مىدهد.
شعارهاى چشمنواز و سامعهبرانگيز دست به دست هم داده و اين دو نيرو را كه كارسازترين و فراگيرترين قواى حسى است و عوائدى سرشارتر و گستردهتر نصيب آدمى مىسازد به خود جلب مىكند؛ و صحنهاى را مىپردازد كه هم ديدگان و هم سامعه را به خود مشغول ساخته و انعكاسهاى نورانى و درخشان در دلها پديد مىآورد.
شعارى كه نيروى بينايى را به تحركى نو وامىدارد، عبارت از خلع و لُبسى است كه سزا است نه تنها در برونِ وجودِ زائر انجام گيرد؛ بلكه شايان آن است كه اين تحول در درون و دل و جان آدمى صورت پذيرد، پس از خلع و بركندن جامهاى كه بر تن داشت دو تكه پوشاكى كه برش و دوخت را بدان آشنايى نيست دربر كند؛ و پيش از آن كه دو جامۀ ساده و عارى از هر زيور دربر كند، پليديهاى ظاهر و خَبَثِ باطنى را با غسل و شستشو از خود دور سازد؛ و با چنان جامهاى كه با هيچ آميزه و آويزهاى زينتآفرين، درنياميخته است و خلوص و پاكيزگى را خاطرنشان مىسازد خويشتن را يكپارچه در اختيار خداوند متعال قرار داده و جامۀ تمايلات مادى و خواهشهاى نفسانى را از پيكر دل خود خلع كرده و آنها را از اندام دل بركَنَد و از جهان ماديت بگسلد و به پروردگار خويش بپيوندد.
چرا بايد خواهندگان مَحرم شدن با حرم الهى چنان باشند و چنان كنند و اگرنه بيگانهاند كه درخور آن نيستند به حريم حرم نزديك گردند؟
پيدا است رها ساختن اندام و بدن از ملبوسات عادى - كه احياناً مايۀ