33مهمان خداوندند و خواسته هاى مهمان نزد ميزبان كريم و بزرگوار برآورده و رواست.
امام صادق عليه السلام در اين مورد مىفرمايد:
«اَلحاجُّ وَ المُعْتَمِرُ وَفْدُ اللّٰه، انْ سَأَلُوهُ اعْطٰاهُم وَاِنْ دَعَوْهُ اجٰابَهُمْ وَ انْ شَفَّعُوا شَفَّعَهُمْ وَ انْ سَكَتُوا ابْتَدَأَهُمْ وَ يُعَوَّضُون بِالدِّرْهَمِ الْفَ الْف دِرْهَم». 1
«حاج و معتمر وارد بر خدا هستند، اگر درخواستى كنند عطايشان فرمايد، و اگر دعا كنند اجابتشان نمايد و اگر از كسى شفاعت كنند (در حق كسى طلب آمرزش كنند) شفاعتشان را بپذيرد، و اگر هم سكوت كنند (ميزبان كريم) خود به بذل عنايت آغاز كند و در ازاى هر درهم، هزار هزار درهم عوض مىدهد.»
البتّه حجّاج، به جهت اختلاف در نيّت، و تفاوت در معرفت ربّ البيت، و درك لطائف و اسرار عبادت و تأثير پذيرى روح از مناسك حج، در بهرهگيرى از رحمت و مواهب الهى مختلف هستند.
قال ابوعبداللّٰه عليه السلام :
«اَلحُجاّجُ يَصْدُرُونَ عَلٰى ثلاثةِ اصْنٰافٍ: صِنْفٌ يُعْتَقُ مِنَ النّٰار وَ صِنْفٌ يَخْرُجُ مِنْ ذُنُوبِهِ كَهَيْئَةِ يَوْمٍ وَلَدَتْهُ امُّهُ وَ صِنْفٌ يُحْفَظُ فِى اهْلِه وَ مٰالِه فَذٰلِكَ ادْنٰى مٰا يَرْجِعُ بِهِ الحٰاجُّ». 2
(حاجيانى كه باز مىگردند سه دستهاند: دستهاى از آتش آزاد مىشوند، و دستهاى از گناهان خود خارج مىگردند مانند روزى كه از مادر متولّد شدهاند