58پس هيچكس نمى‌تواند بگويد كه من با كوله‌بارى از فضيلت و هنر به پيشگاه خدا رفتم، اينها كه مال او است، خود انسان چه دارد، دو دست تهى دارد و بس. هيچكس به درگاه حق با دست پُر نمى‌رود لذا به هيچكس نمى‌گويند چه آورده‌اى؟ به همه مى‌گويند چه مى‌خواهيد؟

زيارت بيت اللّٰه الحرام، به عنوان ضيافت و ميهماندارى است، ¹ ما بايد اين مطلب را بدانيم كه هيچگاه كار خيرى را كه از ما صادر مى‌شود به حساب خودمان نگذاريم و بگوييم: «خدايا! ما اين مقدار كارهاى خير كرديم اينها همه مال تو است. وقتى به خانۀ او مى‌رسيم، مى‌گوييم: «الحرم حرمُك، البلد بلدك، البيت بيتك، وأنا عبدك.» ²

امام سجّاد - سلام اللّٰه عليه - هم عرض مى‌كند:

«سيدى عبدك ببابك اقامته الخصاصة بين يديك، يقرع باب احسانك بدعائه، فلا تعرض بوجهك الكريم عنّى» ³

خدايا! فقر و تنگدستى مرا به اين جا آورده است. ما چيزى نياورده‌ايم، آمده‌ايم چيزى ببريم.

اگر كسى به اعتماد اعمال خود به زيارت خانۀ خدا برود ضرر كرده است، چون مال خدا را مال خود پنداشته و خيرات و توفيقات و نعمات الهى را از آنِ خود دانسته است. توفيقاتى كه بايد خداوند متعال را به خاطر