51همان گروه اول؛ يعنى متوسّطين از زائران بيت خدا هستند و كسانى هستند كه دعوت ابراهيم خليل را اجابت مى‌كنند. ابراهيم خليل - سلام اللّٰه عليه - مردم را به زيارت بيت اللّٰه دعوت كرد نه به غير آن.

فرمود: «وَ أَذِّنْ فِي النّٰاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجٰالاً وَ عَلىٰ كُلِّ ضٰامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ .» ¹ «اَذان»، اعلام عمومى كردن است بصورت عَلَن و آشكار.

اين عده سخنان ابراهيم خليل را مى‌شنوند و همان را جواب مى‌دهند و مى‌گويند: «لبّيك داعى اللّٰه، لبّيك داعى اللّٰه»

فراتر از گروه اوّل، گروه دوم هستند كه دعوت «اللّٰه» را مى‌شنوند و به آن پاسخ مى‌گويند.

ذات اقدسِ اله در قرآن كريم فرمود:

«وَ لِلّٰهِ عَلَى النّٰاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطٰاعَ إِلَيْهِ سَبِيلاً» ²؛

«از طرف خداوند بر بندگانِ مستطيع، حجّ واجب است» مستطيع، نه يعنى كسى كه مالك و مال‌دار باشد. مستطيع؛ يعنى كسى كه بتواند اين سفر را به صورت عادى طىّ كند و بعد هم مشكلى نداشته باشد، خواه مال داشته باشد، خواه به عنوان خدمات يا ميهمان و يا بذلى باشد و امثال آن.

انسان مستطيع بايد دعوت خدا را لبيك بگويد. اين زائر بيت اللّٰه كه جزء اوحدىّ از مردان با ايمان است، به خدا پاسخ مثبت مى‌دهد و مى‌گويد:

«لبيك ذا المعارج لبيك داعياً الى دارالسلام لبيك مرهوباً مرغوباً اليك لبّيك لا معبود سواك لبّيك.»