15براى آنست كه ارزشهاى متعالى را در عمق وجود خويش جاى دهى و پديد آورى.
براى آنست كه «اخلاق»، جزءِ بافتِ درونى تو شود، نه حركتِ خشك بيرونى.
اگر دل را در اختيار صالحات گذاشتى،
اگر شوق به خير و تقوا در عشق به اللّٰه را در دل مشتعل ساختى.
ديگر «حسنات» و «صالحات»، جريان زلالى مى‌شود كه خودبه‌خود از آن چشمه مى‌جوشد و از درون به بيرون سرايت مى‌كند و از «قلب»، به «اندام» مى‌رسد، و از «دل» بر «ديده» تأثير مى‌گذارد.
اگر به ديدار رمضان مى‌روى، - كه لقاءِ خداوند نيز مى‌باشد - بايد چهرۀ جان را هم بيارايى و «جمال باطن» را هم داشته باشى.
اخلاق، زيبايى درون است كه به ظاهر، جارى مى‌شود.
تقوا، هدايت باطنى است كه در عمل خارجى، راه مى‌نمايد.
رمضان، فرصت محاسبه است.
تو اگر سالكِ راه هدايتى،
تو اگر به «خودسازى» علاقه‌مندى
تو اگر براى رشد و كمال خود، بهايى قائل هستى.
فرصت رمضان را مغتنم بشمار.
فضايل اخلاقى خود را بازرسى و بازشناسى كن.
اگر نيست، پديدآور،
اگر هست، تقويت كن.
اگر اندك است، افزونش ساز،