28از آيۀ 37 سورۀ ابراهيم كه در آن ابراهيم عليه السلام به پروردگار خود عرضه مى‌دارد: رَبَّنٰا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوٰادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ... . استفاده مى‌شود كه بناى خانۀ كعبه ، پيش از تجديدبناى ابراهيم عليه السلام بوده است. وقتى وى همسرش هاجر و فرزند شيرخوارش اسماعيل را ترك كرد ، اثرى از آثار خانه بر جاى بوده است.
شاهد ديگر بر قدمت خانه ، آيۀ 96 سورۀ آل عمران است كه مى‌فرمايد: إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنّٰاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبٰارَكاً ....
علاوه بر آيات قرآن، شواهد روايى و تاريخى فراوان وجود دارد كه قدمت كعبه به پيش از حضرت ابراهيم مربوط مى‌شود؛ از جمله على عليه السلام در خطبۀ قاصعه ، ضمن بيان اينكه خداوند سختيها را براى امتحان بشر قرار داده ، فلسفۀ قرار گرفتن كعبه را در آن موقعيّت جغرافيايى دشوار و سرزمين خشك ، براى همين منظور دانسته و فرموده‌اند:
«أ لا ترون أن الله سبحانه اختبر الأولين من لدن آدم عليه السلام الى الآخرين من هذا العالم بأحجار لا تضر و لا تنفع و لا تبصر و لا تسمع فجعلها بيته الحرام الذي جعله الله للنّاس قياما ثم و ضعه باوعر بقاع الأرض حجرا و اقل نتائق الدنيا مدرا و اضيق بطون الأودية قطرا بين جبال خشنة و رمال دمثة و عيون و شلة و قرى منقطعة لا يزكوبها خف و لا حافر و لا ظلف ثم امر سبحانه آدم عليه السلام و ولده ان يثنوا أعطافهم نحوه ...» 1
«مگر نمى‌نگريد كه كردگار عالم ، پيشينيان را از زمان آدم تا آخرين نفر در اين دنيا آزموده و مى‌آزمايد. آنها را به سنگهايى كه نه سودى دارند و نه زيانى مى‌رسانند و شنوا و بينا هم نيستند امتحان مى‌كند، سپس آن سنگها را «بيت الحرام» خود قرار داد. خانه‌اى براى مردم بنا نهاد كه در سخت‌ترين نقاط سنگستان زمين واقع است؛ جايى كه مانندش از لحاظ رفعت و خاك و سنگى و تنگى درّه‌ها و گذرگاهها در روى زمين كمتر يافت مى‌شود. آن خانه را ميان كوههاى ناهموار و شنهاى روان و نرم و چشمه‌هاى كم آب و