116مى‌نويسد: «اما نكته‌اى كه رعايت نشد اين كه بسيارى از دعاخوان‌ها دخل و تصرف‌هايى در خواندن دعاها مى‌كنند. مثلاً بر خلاف مأثور، برخى جملات را سه بار مى‌خوانند و به قدرى اين موضوع رواج يافته كه مردم دعاخوان معمولاً مى‌دانند كدام جمله را بايد سه بار بلند خواند. مثلاً در دعاى كميل جمله‌هاى «يا نور يا قدوس »، «ظلمت نفسى »، «يا رب ارحم ضعف بدنى » و «يا من اسمه دواء و ذكره شفاء» را بيش از يك بار مى‌خوانند.
چون اين ادعيه مأثورند بايد همان‌گونه كه از ائمه عليهم السلام رسيده‌اند، خوانده شوند. اگر لازم بود جملاتى از دعا تكرار شود خود معصوم مى‌فرمود. مانند «يا رب» كه در سه جاى دعاى كميل سه بار وارد شده است...»
ايشان سپس به نقل از مرحوم حاج شيخ عباس قمى و مرحوم آية اللّٰه سيد رضا صدر در ردّ و نكوهش دخل و تصرف در احاديث و زيارات و ادعيه شواهدى مى‌آورد. 1
شكى نيست اين دخل و تصرف‌ها همان‌گونه كه حاج شيخ عباس قمى «اضافات» به زيارت عاشورا و يا دعاى مجير و يا «قلب» واژه‌ها و نيز «جعل» عبارات و زيارات را مردود و بدعت مى‌داند؛ و يا آنچه آيةاللّٰه صدر به نقل از امام صادق عليه السلام در نهى از «جابه‌جايى» يا «اضافه كردن» بر كلام معصوم آورده است، خلاف است و غير قابل قبول.
اما در قرائت دعاى كميل هيچ‌يك از اينها نيست. يعنى نه «اضافات» است و نه «قلب واژه‌ها»، «جعل عبارات» و «جابجايى» كلام معصوم؛ بلكه «تكرار» است آن هم به قصد توجه و تنبه بيشتر، و نه به نيت «جزئيت» دعا كه همان «اضافه كردن بر كلام معصوم» است.
«تكرار» بخش‌هايى از كلام خدا در نماز اشكال ندارد تا چه رسد «تكرار» فرازهايى از يك دعا. امام خمينى قدس سره در مسأله 1136 رساله خود مى‌فرمايند: «اگر چيزى از حمد و سوره و ذكرهاى نماز را عمداً يا احتياطاً چند مرتبه بگويد، اشكال ندارد.» آيات عظام خويى و سيستانى هم در اين مسأله تنها قيد «بدون قصد جزئيت» را اضافه كرده‌اند و بديهى است هيچ دعاى كميل خوانى و هيچ همراه‌كنندۀ او «قصد جزئيت» به دعا را