112است. دعايى كه اميرالمؤمنين به صحابى وفادار، اهل معرفت و كمال «كميل بن زياد» آموخت و به صورت ميراثى ارزشمند امروز در اختيار پيروان اهل‌بيت و سالكان طريق عبوديت است، سرشار از نكات عرفانى و شور و حال بندگى و مناجات است.
قوت بر طاعت، خشيت جدى از خدا، پيوستگى در بندگى، پيشتازى در خير و عبادت، شوق نزديك شدن به خدا، خوف از پروردگار، همراهى با اهل ايمان، بهره‌مندى از تفضلات الهى، محفوظ ماندن در جوار خدا، زبان ذاكر، قلب عاشق، دعاى مستجاب، خطاهاى بخشوده، اميدهاى برآمده، مصونيت از شر جن و انس.
اينها خواسته‌هاى بنده‌اى است كه در دعاى كميل سرمايه خود را دعا و اميد، و سلاحش را بكاء (اشك) مى‌داند.
* * *
با اين كه زمان آغاز مراسم ساعت 22 اعلام شده بود، اما برخى زائرين چند ساعت زودتر خود را به بين‌الحرمين رسانده بودند. نويسنده اين سطور حدود ساعت 20 كه از حرم خارج مى‌شدم جمع كثيرى از زائران را ديدم كه در كنار بقيع به انتظار شروع مراسم نشسته بودند، در حالى كه رديفى از نيروهاى سعودى در جلوى ورودى بين‌الحرمين ايستاده بودند و به نظر مى‌رسيد كه مى‌خواهند از ورود زائران غيرايرانى جلوگيرى كنند.
ساعت 21 و 15 دقيقه كه بازگشتم بين‌الحرمين مملو از جمعيت بود، مأموران سعودى رفته بودند و امر انتظامات به دست خودى‌ها بود؛ و محدوده‌اى كه با نوارى براى زائرين تعيين شده بود، كفاف نمى‌داد. لذا با آمدن گروه‌هاى ديگرى از زائران محدوده گسترش مى‌يافت.
برخى زائرين كه گروهى آمده بودند تا شروع مراسم، خود به مداحى و عزادارى براى حضرت زهرا عليها السلام و ائمه بقيع عليهم السلام به زبان‌ها و لهجه‌هاى مختلف ايرانى پرداختند.
مأموران سعودى از فراز ساختمان‌هاى اطراف اوضاع را زير نظر داشتند و حداقل يك نفر - كه من او را ديدم - مشغول فيلم‌بردارى از مراسم بود.
مراسم با تلاوت آيه شريفۀ قُلْ يٰا عِبٰادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلىٰ أَنْفُسِهِمْ لاٰ تَقْنَطُوا مِنْ