37بديهى است از نظر مسلمانان، يكى از طرق ابراز علاقه به خاندان رسالت، همان حفظ قبور و تعمير آنهاست و اين راه و رسم در ميان ملل جهان نيز وجود دارد و همگى آن را نوعى اظهار مهر و محبت به صاحب قبر مىدانند و لذا شخصيتهاى بزرگ سياسى و علمى را در كليساها يا مقابر معروف، دفن كرده اطراف آن را گلكارى و درختكارى مىكنند.
اكنون سؤال مىشود كه آيا بنا ساختن بر مراقد آنان، اظهار مهر و مودّت نيست؟! و ويران كردن قبّۀ نبوى و يا ويران كردن آرامگاه بزرگان دين، اهانت به ساحت مقدس آنها نيست؟
نتيجه: جلوگيرى از هر نوع بنا و يا ويران كردن بناهاى اين قبور سبب مىشود كه مراقد شريف آنان محل رفت و آمد حيوانات و در نتيجه آلوده شدن آنها گردد و هيچ انسان خردمندى اين عمل را دوستى با اهل بيت نمىشمرد بلكه آن را نوعى عداوت و بىادبى تلقى مىكند.
اگر موحدان پيش از اسلام بر روى قبور پيامبران و اوصياى آنان بنايى مىساختند به خاطر همين انگيزه بود كه:
اولاً از آنان تكريم و تجليل شود.
ثانياً برهنه گذاشتن مرقد آموزگاران الهى سبب مىشود آرامگاه آنان بر اثر رفت و آمد حيوانات به آلودگى كشيده شود؛ و اين، نوعى بىاحترامى به آنان به شمار مىرود. از اين جهت قبور پيامبران مانند ابراهيم خليل و ساير پيامبران بنىاسراييل تاكنون به وسيلۀ بناهاى ارزشمندى محفوظ مانده و هماكنون اين بناها در عراق،