٢۵مباركه چنين است:
«وَ لاٰ تُصَلِّ عَلىٰ أَحَدٍ مِنْهُمْ مٰاتَ أَبَداً وَ لاٰ تَقُمْ عَلىٰ قَبْرِهِ » ١.
در اين آيه پيامبر صلى الله عليه و آله دربارۀ مشركان از دو چيز نهى شده است:
١. «وَ لاٰ تُصَلِّ عَلىٰ أَحَدٍ مِنْهُمْ مٰاتَ أَبَداً»: بر مردۀ هيچ‌يك از آنان نماز نگزار!
٢. «وَ لاٰ تَقُمْ عَلىٰ قَبْرِهِ»: در كنار قبر آنها براى دعا توقف نكن!
بخش دوم آيه براى ما اهميت خاصى دارد و آن اين‌كه آيا مقصود از ايستادن در كنار قبر، تنها توقف در هنگام دفن است يا مفهومى گسترده‌تر از اين دارد؟ مفسّران، معنى دوم را تأييد مى‌كنند كه به اختصار، كلام برخى از آنان را يادآور مى‌شويم:
بيضاوى مى‌گويد:
لا تقف عند قبره للدّفن أو الزّيارة ٢: بر سر قبر منافقان - خواه براى دفن و خواه براى زيارت - توقف نكن.
همين نظريه را جلال‌الدين سيوطى (تفسير جلالين، سورۀ توبه، آيۀ ٨۴) و عارف بورسى (روح‌البيان، ج ٣، ص ٣٧٨) و آلوسى بغدادى (روح المعانى، ج ١٠، ص ١۵۵)
