14
«فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً فِطْرَتَ اللّٰهِ الَّتِي فَطَرَ النّٰاسَ عَلَيْهٰا لاٰ تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللّٰهِ ذٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَ لٰكِنَّ أَكْثَرَ النّٰاسِ لاٰ يَعْلَمُونَ » 1
«پس رو به آيين حق‌گرا - توحيد خالص - كن كه خداوند در نهاد انسان‌ها جاى داده است.
دگرگونى در آفرينش الهى نيست. اين است آيين استوار، ولى بيشتر مردم نمى‌دانند».
مثلاً انسان پيوسته عدل و داد را دوست داشته و از ظلم و ستم بيزار بوده است. به زندگى اجتماعى علاقه‌مند، و از زندگى در بيغوله‌ها گريزان مى‌باشد و همچنين....
اينك مسألۀ ديدار چهره‌هاى محبوب را در آرامگاه‌هاى‌شان از نظر اسلام بررسى مى‌كنيم.
علاقه به درگذشتگان فطرى است
هر انسان سالمى به پدران و مادران و فرزندان و بستگان و دوستان خود علاقه دارد، و گاهى هستى خود را فداى آنها مى‌كند، و پس از درگذشت آنها نيز به ياد آنها مى‌باشد، و در خانۀ دل، مهر و محبت آنها را پرورش مى‌دهد، و لذا آثار و يادگارهاى آنها را حفظ مى‌كند. از اين جهت، پس از خاكسپارى، علاقه‌مند است كه مهر جوشان خود را در كنار قبر آنها به نمايش بگذارد، تا رابطۀ او با اين از دست‌رفتگان قطع نشود، و آرامگاه آنان به صورت خاصى محفوظ بماند.