13بدان سفارش مى‌كند، شايد پرهيزگار شويد».
باز در نهى از تفرقه‌انگيزى و تخاصم مى‌فرمايد:
وَ لاٰ تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ مٰا جٰاءَهُمُ الْبَيِّنٰاتُ وَ أُولٰئِكَ لَهُمْ عَذٰابٌ عَظِيمٌ 1، ترجمه:
«همانا آن كسان مباشيد كه پس از آنكه آيات روشن خدا بر آنها آشكار شد پراكنده گشتند و با يكديگر اختلاف ورزيدند، البته براى اينان عذابى بزرگ خواهد بود».
اين‌همه تأكيد قرآن شريف بر دورى و اجتناب از تفرقه براى آن بود تا مسملين را متوجۀ پيامدهاى ناگوار جدايى و اختلاف نمايد و زيان‌هاى انشعاب و مخاصمه و ستيزه‌گرى را به آنان گوشزد فرمايد، ولى دريغا كه ديرى نپاييد كه فرقه‌سازى‌ها و جدايى‌ها آغاز شد و موج فرقه‌گرايى سراسر جهان اسلام را به كام خود فرو بَرد و به‌نام إحياء سنّت سلف و به نام‌ها و عناوين ديگرى به