35اين سبّ و دشنام كيست؟ تا گريبان او را بگيريم نه شيعه را، كه هرگز صحابه‌اى را سبّ نكرده و شيعيان دوستدار همۀ كسانى هستند كه پيامبر را ديده‌اند، جز آنان كه از راه حق منحرف شده باشند.
البته از كسانى كه پيروى از پيامبر نكرده و از مسير و راه او منحرف شده‌اند تبرّى مى‌جويند، نه اين‌كه او را سبّ كنند و ناسزار گويند.
در اينجا به نقل دو اثر مى‌پردازيم تا روشن شود چه كسانى سبّ صحابه را رواج دادند:
* مسلم درصحيح‌خود، ازعامر، فرزند سعدبن ابى وقاص نقل مى‌كند:
«أمر معاويةُ بن أبي سفيان سعداً، فقالَ: مَا مَنعَك أن تسبّ أبا تراب؟ فقال: أما ما ذكرت ثلاثاً قالهنّ رسول‌اللّٰه فلن أسبَّه...». 1
«معاوية بن ابى سفيان، به سعد وقاص فرمان داد كه على را سبّ كند وگفت: چه چيزى تو را از دشنام دادن به ابوتراب بازداشته است؟ سعد پاسخ داد: هرگاه سه مطلب را كه رسول‌اللّٰه صلى الله عليه و آله در بارۀ او گفته، به خاطر مى‌آورم، هرگز او را دشنام نمى‌دهم.»
و آن سه چيز را بيان كرد، كه ما از بيان آن‌ها خوددارى مى‌كنيم.
وجود اين حديث در صحيح‌ترين كتاب‌ها، گواه آن است كه پايه‌گذار سبّ صحابه، آن هم بر شخصيت والايى مانند على عليه السلام ، معاويةبن ابى سفيان است. او بود كه اين سنت زشت را در ميان امت جا انداخت و رواج داد، كه متأسفانه سلفى‌ها بر او طلب رضايت مى‌كنند.
* ابن عبد ربه در اخبار معاويه مى‌نويسد: