16تازه در امت اسلامى ايجاد كرد. با وجود آن كه خداوند متعال در قرآن كريم مى‌فرمايد: «همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد و متفرق و پراكنده نگرديد». 1 ودر جاى ديگر نيز مى‌فرمايد: «همانا مؤمنين برادر يكديگرند». 2 و پيامبر صلى الله عليه و آله هم بين مسلمانان عقد اخوت بست؛ اما ابن‌تيميه به اين سفارش‌ها توجهى نكرد و در آن زمان كه مسلمانان احتياج مبرمى به اتحاد و يكپارچگى داشتند با مريدانى كه پيدا كرده بود سبب ايجاد اختلاف بين مسلمين گشت. اگر چه افكار باطل وى در منطقۀ شامات - كه مهد علم و دانش بود - با انتقاد و اعتراض علماى مذاهب مختلف مواجه و باعث انزواى او گرديد و افكار و عقايدش به بوتۀ فراموشى سپرده شد؛ ولى در قرن 12ه .ق. اين افكار در منطقۀ نجد عربستان كه عارى از تمدن و فاقد فرهنگ بود؛ دوباره منتشر شد و پس از آن توسط قدرت سعودى و با پشتيبانى قدرت‌هاى استعمارگر گسترش يافت. طرح مجدد افكار ابن‌تيميه توسط محمد بن عبدالوهاب در بدترين شرايط تاريخى و زمانى صورت گرفت كه امت اسلامى از چهار سو مورد هجوم استعمارگران صليبى يعنى انگليسى‌ها، فرانسوى‌ها، روس‌هاى تزارى و حتى آمريكايى‌ها قرار داشت و بيش از هر زمان نياز به وحدت كلمه داشت.