1) ووسائل الشيعة : ابواب الوضوء ،باب 15، / ح 22 .

2) سوره مائده / 6.

3) - يٰا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذٰا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاٰةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرٰافِقِ وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه به نماز مى‌ايستيد، صورت و دستها را تا آرنج بشوييد؛ و سر و پاها را تا مفصل (بر آمدگى پشت پا) مسح كنيد. چهار تذكر 1 - در آيه مباركه حدّ و مقدار دست كه بايد در وضو شسته شود تا آرنج تعيين شده است، زيرا «مرافق» جمع «مرفق» به معناى «آرنج» است و چون هنگامى كه گفته شود دست را بشوييد، ممكن است به ذهن برسد كه دست‌ها را تا مچ بشوييد، چرا كه عرفاً اين مقدار شسته مى‌شود، براى رفع اين توهم، فرموده است، تا آرنج بشوييد «الى المرافق». از اين توضيح معلوم شد كه كلمه «الى» در آيۀ فوق، فقط براى بيان حد شستن و مقدار آن مى‌باشد نه كيفيت شستن. به طورى كه برخى از اهل تسنن توهم كرده و مدعى شده‌اند كه بايد ولو به نحو استحباب دستها را از سر انگشتان به طرف آرنج بشويند و به ظاهر آيه تمسك كرده‌اند. توضيح اينكه اين مطلب در آيه، مانند آن است كه - مثلاً - به خادم مسجد بگويند: «اكنس المسجد من الباب الى المحراب» مسجد را از درب آن تا محراب جارو بزن، در اينجا منظور گوينده بيان حد و مقدارى است كه بايد جارو بزند و نمى‌خواهد بگويد: از كجا شروع و به كجا ختم كن. با اين توضيح روشن شد كه آيه، تنها مقدارى از دست را كه بايد بشويند ذكر كرده و متعرض كيفيت شستن نشده است، خصوصاً كه در آيه، كلمۀ «مِنْ» نيامده است. 2 - كلمۀ «ب» كه در «برؤسكم» مى‌باشد، طبق روايات معتبره به معناى «تبعيض» است، يعنى «قسمتى» از سر را مسح كنيد. عده‌اى از اهل لغت نيز گفته‌اند: «ب» به معناى «تبعيض» مى‌آيد. ابن هشام نيز در مغنى حرف الباء به اين مطلب اشاره كرده است. بر اين اساس اين كه جمعى ازاهل‌تسنن، تمام‌سر وحتى‌برخى‌از آنها، گوشهارا مسح مى‌كنند، از آيه استفاده نمى‌شود وارتباطى‌به‌آيه ندارد. 3 - در قرآن‌ها «وَاَرْجُلَكُم» به فتح لام نوشته شده است لذا بايد توجه نمود كه آيا «ارجلكم» به «وجوهكم» عطف شده يا به محل «رؤسكم»؟! نظر شيعه چيست؟ و نظر اهل تسنن چه مى‌باشد؟ 4 - قرار گرفتن «ارجلكم» (پاها) در كنار «رؤسكم» (سرها) گويا و گواه بر اين است كه پاها نيز بايد مانند سر مسح شود نه اين كه آنها را بشويند، و اگر «اَرْجُلَكم» بفتح لام قرائت مى‌شود به لحاظ آن است كه عطف بر محلّ «برؤسكم» است نه عطف بر «وجوهكم». زيرا در ميان «وجوهكم» و «ارجلكم» يك جملۀ مستقل فاصله است و در عطف به يكى از آنها «الأقرب يمنع الابعد» حاكم است، به علاوه عده‌اى از قراء «ارجلِكم» را به كسر لام خوانده‌اند، گذشته از اينها اعراب كلمه، شرعاً حجيّت ندارد و حكمى را ثابت نمى‌كند، چون اعراب گذارى‌ها از جانب رسول اللّٰه صلى الله عليه و آله و سلم نبوده است. با اين توضيحات معلوم شد كه جهت روشن شدن كيفيت شستن و مسح نمودن بايد سراغ عمل و سنت رسول اللّٰه صلى الله عليه و آله و سلم رفت كه به وسيلۀ اهل بيت آن حضرت بيان شده است.