202 - قرآن به حكم اين كه كلام خدا است، مصون از خطا و اشتباه است، چگونه مى‌توان در آن احتمال خطا داد در صورتى كه خدا آن را چنين توصيف مى‌كند: «لاٰ يَأْتِيهِ الْبٰاطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لاٰ مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ» ¹؛ باطل به آن از پيش رو و از پشت سر راه ندارد. كتابى است كه از جانب خداى حكيم و حميد نازل گرديده است.

اگر قرآن مصون از خطا است، طبعاً قرين و عدل آن نيز مصون از خطا مى‌باشد؛ زيرا صحيح نيست كه فرد يا افراد خطا كار، عديل، و هم‌سنگ قرآن شوند.

و اين حديث گواه بر عصمت آنان از هر نوع لغزش است، البته بايد دقت دقّت كرد كه عصمت ملازم يا نبوّت نيست، چه‌بسا ممكن است فردى معصوم از گناه باشد ولى در عين حال پيامبر نباشد. حضرت مريم به حكم آيۀ «إِنَّ اللّٰهَ اصْطَفٰاكِ وَ طَهَّرَكِ وَ اصْطَفٰاكِ عَلىٰ نِسٰاءِ الْعٰالَمِينَ». ² پيراسته از گناه است، ولى پيامبر نيست.