206اعتقاد به تحريف قرآن از ضروريات مذهب شيعه است با آنكه بزرگان اين قوم همچون شيخ مفيد، سيدمرتضى، شيخ طوسى، شيخ صدوق و طبرسى و بسيارى ديگر از سرشناسان اين مذهب آن را انكار مى‌كنند و به بركنارى قرآن از هر كاهش و افزايشى يقين دارند؟
آيا اينها همه از آنچه جزء ضروريات مذهب شيعه است ناآگاه بوده‌اند؟
صحّت اخبار مربوط به تحريف، اقتضاى اعتقاد بدان را ندارد، زيرا بايد آن را در كنار ديگر احاديث صحيح نهاد و تأويل كرد، احاديثى همچون احاديث تشويق به چنگ زدن به قرآن، يا احاديثى كه براساس آن بايد روايات را بر قرآن عرضه داشت، وگرنه لازم مى‌آمد كه همۀ علماى اهل سنّت نيز به تحريف قرآن باور يابند؛ كسانى كه احاديث مربوط به تحريف را كه در صحاح و جز آن آمده صحيح مى‌دانند.
نويسنده ادّعا مى‌كند: سيدنعمةاللّٰه جزايرى در ردّ كسانى كه به تحريف نشدن قرآن معتقدند گفته است: «اعتراف به متواتر بودن اينكه قرآن وحى الهى است و اينكه همۀ قرآن را روح الامين آورده به كنار زدن اخبار مستفيض مى‌انجامد، اگر چه اصحاب ما هم سخن‌اند كه همۀ اين اخبار، صحيح است و آن را تصديق مى‌كنند» (الانوار النعمانيه، ج 2، ص 357).
پاسخ وى آن است كه با وجود يقين به تواتر قرآن اشكالى نخواهد داشت كه اخبار مستفيضى را كنار زنيم كه وى آنها را مى‌آورَد، زيرا متواتر، صدورى قطعى دارد، در حالى كه احاديث مستفيض صدورى