79سنّت هم آهنگى بيشترى دارد. ما نيز همين روش را مبناى بحث خود قرار مى‌دهيم.
1 - توحيد ذاتى: مقصود از توحيد ذاتى اين است كه ذات خداوند مثل و مانندى ندارد. يعنى موجودى كه واجب الوجود بالذات است و در هستى و كمالات خود به چيزى نياز ندارد، جز خداوند نيست. بنابراين همه‌ى موجودات - جز خداوند - ممكن الوجود بالذات و نيازمندند. زيرا هر موجود ممكن الوجودى مركب است. (خواه مركب از اجزاى عقلى و ذهنى و خواه مركب از اجزاى خارجى و عينى) و لازمه‌ى يگانه بودن واجب الوجود بالذات اين است كه ذات او بسيط باشد و هيچ گونه تركيبى در آن راه نداشته باشد، اين دو معنا در كلمات ائمه‌ى اهل بيت عليهم السلام به صورت مكرر و مؤكد بيان شده است. در اينجا به نقل كلامى از على عليه السلام در اين باره بسنده مى‌كنيم:
شخصى از امام على عليه السلام در مورد يگانگى خداوند پرسيد.
امام عليه السلام فرمود: يگانگى معانى مختلفى دارد، گاهى مقصود از آن يگانگى عددى و مفهومى است (مثل اين كه ايران يكى از كشورهاى جهان است. و انسان يك نوع از حيوان است) اين معنا در خداوند درست نيست، زيرا با كثرت و تعدد منافاتى ندارد، و گاهى مقصود از آن نداشتن مثل و مانند، و نداشتن اجزاى عقلى و