16چند حديث ديگر نيز در كتب اهل سنّت در اين باره روايت شده است كه به خاطر طولانى نشدن كلام از ذكر آن خوددارى شد. 1 و نقل موارد ياد شده براى اثبات مقصود ما كافى است. 2 از اين احاديث به دست مى آيد كه نام شيعه نخستين بار توسط پيامبراكرم صلى الله عليه و آله و سلم بر هواداران و پيروان على عليه السلام اطلاق شده است. و از آن جا كه اين اصطلاح شناخته شده بود، پس از رحلت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم نيز به كار رفته است. چنان كه مؤلف كتاب «اثبات الوصية» آن جا كه حوادث مربوط به سقيفه را نقل كرده گفته است:
پس از آن كه ماجراى بيعت با ابوبكر در سقيفه پايان يافت، حضرت على و عدّه‌اى از شيعيان وى در منزل او اجتماع نمودند. 3
علامه كاشف الغطاء پس از اشاره به اين احاديث گفته است:
«مدلول اين احاديث اين است كه گروهى از صحابه پيامبر شيعه‌ى على عليه السلام بوده‌اند و مقصود از شيعه على عليه السلام كسانى كه فقط او را دوست مى داشتند يا به او عداوت نمى‌ورزيدند نيست، زيرا محبت فردى نسبت به ديگرى، يا عداوت نداشتن نسبت به وى، كافى در شيعه ناميدن آن فرد نيست، و واژه‌ى شيعه در فرهنگ