1) .به طور مثال سلفى‌هاى معاصر شديداً بر اين موضع پافشارى مى‌كنند. مانند آنچه كه خطيب جمعه مسجد نبوى ادعا نمود كه «امكان تقريب بين شيعه و اهل سنت هرگز وجود ندارد چرا كه رافضه صحابه را نفرين كرده و درصدد هدم بناى اسلام مى‌باشند و همانگونه كه امكان نزديكى به يهود و نصارى وجود ندارد به رافضيان هم به قدر تار مويى نتوان نزديك شد مگر آنكه آنان دراسلام داخل شوند بلكه ايشان بر اسلام از يهود و نصارى زيان‌بارترند و بايد در كمين آنها بود.» چكيده‌اى از خطبه‌ى نماز جمعه‌ى شيخ على الحذيفى در مسجد نبوى در حضور رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام و همراهان او. نك‍ : آدرس اينترنتى: http://www.alsalafyoon.com/ Arabic posts/Rawafed hHutheify.htm و يا مفتى فقيد ديار سعودى براين فتوى بود كه چون عقيده‌ى اهل سنت و جماعت د رتوحيد و اخلاص و دوستى صحابه و ايمان به خلفاى اربعه كاملاً، بر خلاف رافضه است هرگز امكان گردآمدن آنان نيست همچنانكه امكان گردآمدن با يهود و نصارى و بت پرستان وجود ندارد. نك‍ : عبدالعزيز بن عبداللّٰه بن بازمجموعة الفتاوى و المقالات ج5، ص156، و در اين سو هم پاره‌اى از شيعيان ممكن است بر اين باور باشند كه سنى مساوى با ناصبى است و مذاهب اهل سنت سرتاپا بدعت و خرافه است و فقهاى مذاهب اربعه يكسره در پى آن بودند كه برخلاف امامان شيعه عليهم السلام حكم و فتوى دهند و مانند آن بنابراين ميان شيعه و اهل سنت تباين وجود دارد و به هيچ نحو با يكديگر جمع نشوند. هر چند كه رأى و نظر عالمان و محققان در هر دو سو برخلاف آن است.