32از منطقه«هيت»جزيرة العرب به مكه آورد و بر سر آن چاه نصب كرد و مردم را به عبادت آن فرا خواند و آنان به دعوت او پاسخ مثبت دادند.
بتپرستان هنگامى كه از سفرى بازمىگشتند ،پس از طواف كعبه،به زيارت هبل مىرفتند و در كنار آن سر خود را مىتراشيدند و سپس به خانۀ خود مىرفتند. 1]
اخشبان:
تثنيۀ«اخشب»(كوه)است.اين نام بر دو كوهى كه در جاهاى متعددى از مكّه و حرم آن،روبهروى هم واقع شدهاند اطلاق مىشود؛مانند:
اخشبا مكه كه عبارتند از ابو قبيس و قعيقعان.اخشبا منا كه عبارتند از صابح و قابل.دو كوه يا اخشبان ديگر نيز وجود دارند كه به آنها«مأزمان»هم مىگويند.
اين دو،همان كوههايى هستند كه حجاج هنگام حركت از عرفات،از ميان آنها مىگذرند و حدّ شرقى مزدلفه را تشكيل مىدهند.
اخضر:
يكى از وادىهاى تبوك است كه سيل آن از سى و يك كيلومترى شرق تبوك مىگذرد و سپس به دشت شرورى مىريزد.وجه تسميۀ آن به اخضر،اين است كه زمين آن پوشيده از علف شوره است و در نتيجه،هميشه سبز مىزند.
پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله هنگام رفتن به جنگ تبوك،از اين وادى عبور كرد.
اخضر:
منزلگاهى نزديك تبوك است كه در ميان تبوك و وادى القرى قرار دارد.
پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله در مسير خود به تبوك در اين منزل فرود آمد.در آنجا مسجدى وجود دارد كه نمازگاه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در آن است و در پنجاه كيلومترى جنوب تبوك واقع است.
اخيضرات:
جمع مصغّر«اخضر»،كوههايى است كه راه مكه به مدينه،از كنارۀ شرقى آنها مىگذارد.در اين كوهها درختى است كه مردم عوام آن را زيارت مىكنند و تكههايى پارچه به آن مىآويزند و از آن تبرّك مىجويند.اخيضرات در راه هجرت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله قرار دارد.
ادام:
و بنا به لغتى«اذام»،بر وزن«فعال» است و به صورت«أداما»نيز گفتهاند.
به گفتۀ ابن سعد در طبقات،