232
602 . امام كاظم عليه السلام - از پدرانش - : از پيامبر خدا پرسيده شد : چه كسى از اهل عرفات ، جرمش بزرگتر است؟
فرمود : «آن كه از عرفات ، بر مىگردد و مىپندارد كه آمرزيده نشده است» . امام صادق عليه السلام فرمود : «مقصود ايشان، كسى است كه از رحمت خداوند ، مأيوس باشد» . 1
603 . امام صادق عليه السلام : حجگزار، بار سفرش و ضمانت آن بر خداست. هرگاه وارد مسجد الحرام شود، خداوند ، دو فرشته بر او مىگمارد كه طواف و نماز و سعى او را نگه دارند.
شامگاه عرفه كه مىشود، بر شانۀ راست او مىزنند و به او مىگويند: «فلانى! در آنچه گذشته است، كفايت شدى . ببين در آينده چگونه خواهى بود . 2
604 . الكافى - به نقل از سعيد بن يسار - : امام صادق عليه السلام در يكى از غروبها كه در مِنا بوديم ، در حالى كه مرا به حج ، تشويق و ترغيب مىكرد، فرمود: «اى سعيد! هر بندهاى كه خداوند به او روزى داده باشد و او از آن روزى ، بردارد و خرج خود و خانوادهاش كند و سپس آنان را براى حج ، بيرون آورد و در برابر تابش خورشيد قرار دهد ، تا آن كه غروب عرفه آنان را به موقف آورد و استراحت كند ، آيا نديدهاى شكافهايى را در آن جا كه در آنها كسى نيست؟» .
گفتم : چرا ، ديدهام ، فدايت شوم !
فرمود : «خانوادۀ خود را مىآورد و با آنها ، اين رخنهها و شكافهاى كوه را پُر مىكند . پس خداوند - تبارك و تعالى و بى شريك - مىفرمايد : "به بندهام ، از روزىِ خويش دادم . آن روزى را برداشت و خرج خود و خانوادهاش كرد . آن گاه ، آنان را بيرون آورد . آنان را آورد تا با آنها اين جاهاى خالى را پُر كند ، در پىِ آمرزش من .
گناهش را مىآمرزم و آنچه فكرش را مشغول ساخته ، بر عهده مىگيرم و روزىاش